مادرم نماز می خواند و من آواز!
عقایدمان چقدر فرق دارد!
او خدای خودش را دارد منم خدای خودم را !
خدای او بر روی قاعده و قانون است و از قدیم هم همین بوده!
خدای من بر اساس نیازم و تجربیاتم استو هر روز کامل تر از دیروز است!
او خدا را در کنج خانه و معجزه می بیند!
من خدا را در آسمان ها و درون خودم!
در قطره ای باران ، بغض هایی پر از اشک ، در شادی از ته دل!
در لحظه لحظه ی زندگیم!
او جلوی خدایش سجده می کند ولی من در آغوش خدایم آرام میگیرم!
نمی دانم..
خدای من واقعی تر است یا او ؟
دین من بهتر است یا او...
